Klagen? Graag én veel én vaak!
Aangemaakt op in blog / algemeenDegene zijn of haar mond niet opendoet. Die mag helemaal los gaan.
“Ja het gaat wel, hoor,” zegt een dame op leeftijd. Ik vraag haar wat ze met “het gaat wel” bedoelt. En dan komt de aap uit de mouw.
“Je mag op mijn leeftijd eigenlijk niet klagen toch? Ik loop nog, ben gezond, kan nog steeds leuke dingen ondernemen. Dan mag ik toch eigenlijk niet klagen!”
Geen rem
Ik vraag haar het volgende: stel je nou eens voor, je hoeft je niet in te houden. En stel er zou gewoon iemand tegenover je zitten - ik - die alles opzuigt wat je zegt en het ook nog eens heel fijn vindt om te horen wat je te vertellen hebt. Hoe mooi of lelijk het ook is, hoe lang het ook duurt.
Wat zou je dan tegen me zeggen?
Heerlijk klagen
Ze kijkt een beetje vreemd, ongemakkelijk en verschuift op haar stoel. Ik moedig haar aan, “toe maar, doe maar”. Ze vertelt dat ze eigenlijk al maanden pijn heeft in haar linkerschouder. Haar dochter zegt dat het vanzelf overgaat, dat haar klachten niet ernstig zijn. Haar dochter heeft ook al jaren pijn in haar nek en zij is er ook al die tijd mee doorgelopen, terwijl ze ook nog in de zorg werkt. Mijn cliënte zegt: “dan ga ik toch niet klagen omdat het me wat meer moeite kost in om het onkruid te wieden?”
“En dan heb je ook nog de buurvrouw, die heeft laatst haar man verloren....en..” Ik grijp in. “Stop maar,” zeg ik. “Blijf maar bij jezelf. Weet je nog, ik ben er om naar alles te luisteren wat je te vertellen had.”
Belemmerende gedachte
Haar gedachte over de ander die het zwaarder heeft dan zijzelf belemmert haar om ongestoord haar verhaal te doen.
Toch hoor ik graag details. Precies wat er aan de hand is. Na de intake stuur ik cliënten altijd naar huis om goed na te gaan wanneer hij of zij klachten heeft. En of er nog wat opvalt in dagelijks leven waar ze nu even niet op komen. Dat niks gek is en ik het graag hoor.
Van 0 tot NU?! Nee...
En natuurlijk bestaat er ook de cliënt die begint te vertellen over de geboorte van haar kinderen 25 jaar geleden en ja, daar stuur ik wel in. Maar degene die niet zomaar zijn of haar mond opendoet. Die mag helemaal losgaan. Zeer waardevol voor het moment en voor het behandeltraject...